بررسی اثربخشی آموزش فعالیت بدنی بر خستگی عاطفی کارمندان شهرستان آق قلا-۱۳۹۲

مقدمه: فرسودگی شغلی حالت پیشرفته فشار روانی است که هسته آن خستگی عاطفی است. این نشانگان همراه با خستگی فیزیکی، هیجانی و روانی، به دنبال قرار گرفتن طولانی مدت در موقعیت کار سخت می باشد. لذا این مطاله با هدف تعیین اثربخشی آموزش فعالیت بدنی بر خستگی عاطفی کارمندان در سال ۹۲ انجام شد. روش کار: این پژوهش نیمه تجربی، با مشارکت ۲۰۰ نفر از کارمندان شهرستان آق قلا در سال ۹۲ انجام شد. این افراد به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ۳ قسمتی مشتمل بر مشخصات دموگرافیک افراد، پرسشنامه فعالیت بدنی (ipaq) و پرسشنامه فرسودگی شغلی (mbi) بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های آماری t test ، t زوجی، من ویتنی، ضریب همبستگی پیرسون و آنالیز واریانس یک طرفه با نرم افزار spss ۱۶ در سطح معنی داری ۰/۰۵ تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان دادکه ۵۷/۵ درصد از افراد را مردان تشکیل دادند که ۹۱ درصد آنها متاهل بودند. میانگین سنی افراد ۷/۸۶±۳۸/۵۲ سال بود. ۶۰ درصد از کارمندان دارای فعالیت سبک و بی تحرک بودند. آزمون من ویتنی نشان داد که بین خستگی عاطفی و جنسیت ارتباط معناداری وجود دارد (۰/۰۲=p). همچنین آزمون پیرسون نشان داد که بین خستگی عاطفی و فعالیت بدنی ارتباط معناداری وجود دارد (۰/۰۳p= ). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که افزایش فعالیت بدنی می تواند ظرفیت افراد را برای مقابله با مطالبات روزمره بالا ببرد و یکی از راهکارهای کاهش فشار عصبی در محیط کار و خستگی عاطفی در کارمندان می باشد. بنابراین ضروری است برای حفظ عملکرد خوب در شغل و سلامت روانی، عوامل تاثیرگذار شناسایی شود.